Paardsociaal zijn!

Dat deze hele corona-tijd stomvervelend is, zijn we allemaal met elkaar eens. Waar in maart plotsklaps de hele manege dicht moest, moeten we dat nu met ons allen zien te voorkomen. Met ons allen!
Neem dus de regels gewoon in acht. Des te eerder worden deze versoepeld. We kunnen nog genieten van onze sport, het sociale met elkaar moeten we even iets minder doen, maar zolang we de paarden op nummer 1 zetten, moet het toch gaan lukken.

Ik ben er zo eentje die zeker ook voor het sociale aspect naar de manege komt en ik weet zeker dat ik daar niet de enige in ben. Natuurlijk kom ik voor Jasper, maar ik ben ook vaak wel in voor een kletspraatje of gezelligheidsritje. Mijn stelregel was wel altijd al dat Jasper de aandacht moet krijgen die hij verdient en die hij zelf ook nodig vindt. Dus zodra ik zijn stal in stap, probeer ik zo min mogelijk bezig te zijn met mijn omgeving. Ik merk ook aan Jasper dat hij dat prettig vindt, want als ik wel eens met een ander sta te kletsen, dan wandelt hij rustig bij me vandaan naar de andere hoek van zijn stal terwijl hij anders gewoon bij me blijft. Alsof hij daarmee zegt ‘Als jij geen aandacht hebt voor mij, dan heb ik ook geen aandacht voor jou’. En gelijk heeft hij!
Ook met het rijden probeer ik altijd wel om mijn aandacht bij Jasper te hebben, maar soms is het ook gewoon gezellig om naast iemand te stappen en even bij te kletsen. En als dit te lang duurt, laat Jasper me zelf weer prima weten dat ik toch voor hem op de manege was gekomen. Maar er zullen ook paarden zijn die dat niet zo duidelijk weten te maken aan hun berijders.

Nu we weer met allerlei aangescherpte maatregelen zitten is het dus een mooi moment om ons weer even bewust te worden van ons eigen ‘paardsociale gedrag’. Voorlopig mogen we ons niet laten afleiden door stalgenoten verderop die gister weet ik wat hebben beleefd en met rijden moeten we er goed om denken dat we niet vervallen in het gezellig samen stappen. Buiten dat het niet laten afleiden natuurlijk enorm in tijd scheelt (zijn we ineens wel snel weer thuis van de manege), denk ik dat het voor de paarden ook heel goed zal zijn. Even de volledige aandacht van hun berijder voor hen. Geen gekakel over vriendjes, feestjes, werk of die moeilijke oefening van die strenge juf. Al moet ik wel toegeven dat als ik poets of rijd, ik ook wel tegen Jasper praat. Maar ik denk wel dat ie heel goed doorheeft wanneer het tegen hem is.

Mondkapjes

Wat trouwens ook wel helpt bij het meer paardsociaal zijn, zijn de mondkapjes. Deze dragen we zo veel mogelijk als we in de stallen en binnen zijn. Persoonlijk vind ik het vreselijk om te praten met zo’n ding op. Dat kan ook komen doordat ik ook een bril draag en hoe meer ik klets, hoe erger mijn bril beslaat. Maar ik vind het ook lastig om mensen te verstaan en klets al een stuk minder met dat kapje op. Voor de mensen van 13 jaar en ouder is dat mondkapje dus een prima middel om niet alleen onze eigen bacteriën bij ons te houden, maar om ons ook te helpen herinneren aan paardsociaal zijn. Na de eerste schrik van ons zien met een mondkapje was Jasper trouwens snel gewend, ik moest alleen even bedenken dat de kus die ik op zijn neus drukte nu voor hem natuurlijk niet echt voelbaar was.

Ik ben Rian, samen met Ralf het baasje van Jasper. Inmiddels kom ik al 10 jaar op Manege Castellum en is de stal mijn tweede huis. Ik rijd graag dressuur, oefen met springen en vind carrouselrijden het allerleukst om te doen.